سیستم های اعلام و اطفاء حریق در پست های فشار قوی-بخش دوم
در بخش دوم قصد داریم تا با سیستم های اعلام حریق آشنا شویم. با ما همراه باشید.
سیستم های اعلام حریق
سیستم اعلام حریق جهت آشکارسازی حرارت بالا، گازهای هیدروکربن متصاعد شده و دود ناشی از آتش بکار می روند. این سیستم شامل آشکارسازهایی است که در برخی نواحی نصب گردیده و از طریق تابلوهای فرعی به تابلوی مرکزی اعلام حریق متصل می باشند. در سیستم اعلام حریق، نکات ذیل باید مورد نظر قرار گیرند:
- تابلوی اعلام حریق مرکزی بایستی در اتاق کنترل و یا اتاقی که از قبل به همین منظور پیش بینی می شود نصب گردد. تابلوهای فرعی دیگیری نیز بایستی در نقاط مختلف پست که حفاظت از حریق لازم است، در نظر گرفته شوند. این تابلوهای فرعی باید حریق ناشی از گازهای قابل اشتعال و همچنین دود ناشی از حریق را اعلام نماید.
- سیستم های اعلام حریق می بایستی مجهز به منبع تغذیه اضطراری باشند که در هنگام قطع برق بتواند سیستم را تغذیه نمایند.
مدت زمان لازم برای تشخیص حریق و صدور فرمان عملکرد برای تجهیزات اطفاء حریق بین 5 تا 30 ثانیه است.
آشکارسازها
آتش هنگامی وقوع می یابد که یک ماده به درجه حرارت بحرانی خود برسد و ایجاد یک واکنش شیمیایی با اکسیژن نماید. حاصل این این واکنش، تولید دما، شعله، نور، دود، بخار آبف منو اکسید کربن، دی اکسید کربن یا سایر موارد است. مراحل تولید آتش به شرح ذیل است:
- مرحله ابتدایی: تشکیل دود غیر قابل رویت
- مرحله سوختن و دود کردن: تشکیل دود قابل رویت اما بدون وجود شعله
- مرحله سوختن و شعله ور شدن: ایجاد تشعشع نور و حرارت
- مرحله گرم کردن: انتشار انرژی حرارتی به اطراف
در حقیقت هدف از آشکارسازهای اتوماتیک، شناسایی آتش با حس کردن یک یا ترکیبی از مراحل فوثق و تبدیل آن به سیگنالهای الکتریکی و ایجاد آلارم است.
آشکارسازها به انواع مختلفی تقسیم می شوند که انواع عمده آن آشکارسازهای حرارتی، دودی، ماوراء بنفش، مادون قرمز و آشکارساز شعاع نور می باشد. در جدول شماره 1-1 مقایسه انواع آشکارسازها و خواص و ویژگی های هر یک ذکر شده است. از آنجا که در پستهای فشار قوی عمدتا از سه نوع آشکارساز دودی، شعله ای و حرارتی استفاده می شود. عمده بحث روی این آشکارسازها خواهد بود.
جدول 1-1: مقایسه آشکارسازهای مرسوم
جدول 1-2: نواحی مختلف و آشکارسازهای پیشنهادی برای آنهاآشکارسازهای دودی خود به دو دسته عمده تقسیم می شوند: آشکارسازهای دودی نوع یونیزاسیون و آشکارسازهای دودی نوع فتوالکتریک، آشکارسازهای دودی یونیزاسیون در مرحله اولیه تولید آتش (دود غیر قابل رویت) عمل می کنند در حالیکه آشکارسازهای دودی فتوالکتریک در مرحله دوم تولید آتش (دود قابل رویت) عمل خواهند کرد.
آشکارساز شعله، شعله ایجاد شده توسط سوختن مواد را حس می کند. شعله ستونی از گاز است که تولید روشنایی و گرما می کند. شعله برخی مواد (مانند هیدروژن) ممکن است توسط چشم غیر مسلح دیده شود. آشکارساز شعله به حضور انذژس تشعشی قابل دید با چشم انشان (حدود 4000 تا 7700 آنگستروم) یا خارج از گستره دید انسانی نیز پاسخ می دهد (پایین تر از 4000 آنگستروم یا بالاتر از 7700 آنگستروم).
کاربرد آشکار ساز حرارتی در مرحله چهارم از مراحل چهارگانه تولید آتش بوده و به همین علت است که آشکارسازهای حرارتی دارای حساسیت پایین تری می باشند. این آشکارسازها خود به دو دسته “درجه حرارت ثابت” و “حساس به نرخ افزایش درجه حرارت” تقسیم می شوند البته نوع دیگری هم وجود دارد که ترکیبی از هر دو حالت فوق است. آشکارسازهای نوع درجه حرارت ثابت به دمای اطراف یک نقطه خاص پاسخ می دهد. به عبارتی دیگر این آشکارسازها دارای المانی هستند که در یک دمای از پیش تعیین شده به کار می افتد. هنگام استفاده از این آشکارسازها توجه به این نکته ضروری است که ماکزیمم درجه حرارتی که انتظار وقوع آن در سقف وجود ارد تاثیر مستقیم بر انتخاب درجه حرات در آشکارسازهای حرارتی دمای ثابت دراد. همچنین می نیمم درجه حرارت که در محل نصب آشکارسازها در سقف احتمال وقوع آن می رود نیز بسیار مهم خواهد بود. زمانیکه درجه حرارت سقف کاهش یابد حرارت بیشتری از آتش مورد نیاز است تا اینکه بتواند هوای اطراف المان حسگر آشکارسازها را به درجه حرارت عملکردشان برساند که این مسئله سبب عملکرد آهسته و پاسخ تاخیری آشکارسازها به وقوع آتش خواهد گردید. آشکارسازهای حرارتی حساس به نرخ افزایش درجه حرارت به افزایش سریع دمای هوای اطراف واکنش نشان می دهد ولی به افزایش عادی دمای هوا ناشی از سیستم های گرم کننده و نور خورشید واکنش نشان نمی دهند. بطور کلی آشکارسازهای دودی به علت آلودگی هوا پیش می آید بکار می روند. لیکن با توجه به این آشکارسازها کمتر از آشکارسازهای دودی حساس هستند لذا در جاهایی که آتش ضعیفی می تواند سبب خسارات زیادی شود نباید بکار برده شوند.
در طراحی سیستم های اعلام حریق در پستهای فشار قوی یکی از نکات مهم انتخاب نوع آشکارساز است که در نواحی مختلف بر اساس نشانه های بروز آتش و شرایط محیط تعیین می گردد. جدول شماره (1-2) انتخاب آشکارسازها را برای مکانهای مختلف پیشنهاد می دهد.
جدول 1-2: نواحی مختلف و آشکارسازهای پیشنهادی برای آنها
دیدگاهتان را بنویسید