انواع آشکارساز حریق

انواع آشكارسازهاي حريق

آشكارسازهاي حريق به منظور تشخيص يك يا چند مشخصه حريق به شرح زير طراحي مي شوند :

– حرارت

– دود

– گاز سوخت (مانند مونواكسيد كربن)

– تشعشع مادون قرمز يا ماوراء بنفش

در برخي سيستم هاي تشخيص حريق، هنگامي كه مشخصه اي به آستانه از قبل تعيين شده اي مي رسد، سيگنال حريق بوجود مي آيد. به جاي مورد فوق يا علاوه بر آن، سيگنال حريق هنگامي توليد مي شود كه نرخ تغيير مشخصه اي بيانگر وقوع حريق باشد.

در مورد آشكارسازهاي نقطه اي، مشخصه در نقاط تعريف شده اي از ناحيه مورد حفاظت آشكارسازي مي شوند .

در مقابل، آشكارسازهاي خطي توانايي آشكارسازي مشخصه در امتداد خط تعريف شده اي داخل ناحيه مورد حفاظت را دارا هستند . در آشكارساز خطي جمع شونده، اثر مشخصه بر روي آشكارساز در طول خط جمع زده مي شود، در حالي كه آشكارساز خطي غير جمع شونده، اين امر رخ نداده و آشكارساز به نحوي عمل و رفتار مي كند كه گويا از تعداد بيشماري از آشكارسازهاي نقطه اي در طول خط تشكيل يافته است.

در آشكارسازهاي حريق چندحسگري، هر آشكارساز شامل چندين حسگر بوده و چند مشخصه حريق را (مانند حرارت و دود ) مراقبت مي كند. براساس تحليل سيگنال هاي دريافتي از حسگرها، تعداد پاسخ به پديده هاي متفاوت با حريق كاهش يافته و در عين حال پاسخ كافي در برابر حريق داده خواهد شد.

آشكارسازهاي حرارتي

آشكارسازهاي حرارتي مي توانند به شكل آشكارسازهاي نوع نقطه اي يا نوع خطي باشند . امكان دارد سيستم تشخيص حريق به نحوي طراحي شده باشد كه در شرايط رسيدن به يك دماي ثابت پاسخ دهد . آشكارساز حرارتي مي تواند مجهز به حسگري باشد كه به نرخ افزايش دما جواب دهد . در اين مورد، آشكار ساز، هنگامي كه افزايش دما از نرخ معيني تجاوز نمايد يا زماني كه به دماي ثابت و معيني برسد، پاسخ خواهد داد.

آشكارسازهاي حرارتي منطبق با استاندارد BS EN 54- 5 براساس روال فوق عمل مي نمايند. آشكارسازهاي حرارتي كه در شرايط غير عادي بودن نرخ افزايش دما عمل كرده ولي هنگامي كه دما به مقدار معين و ثابتي مي رسد كار نمي كنند نبايستي مورد استفاده قرار گيرند چون قادر به تشخيص حريقي كه به كندي گسترش مي يابد نخواهند بود.

آشكارسازهاي دودي

عملكرد آشكارسازهاي دودي نقطه اي مبتني بر يكي (يا هردو) از دو مكانيسم زير است :

– آشكارسازهاي دودي اتاقك يونيزاسيون با توجه به كاهشي كه در جريان بين الكترودهاي اتاقك يونيزاسيون در داخل آشكارساز، به واسطه دود رخ مي دهد، دود را تشخيص مي دهند.

– آشكارسازهاي دودي نوري با توجه به پراكندگي نور ناشي از يك منبع نور كوچك داخل آشكارساز، دود را تشخيص مي دهند.

آشكارسازهاي دودي پرتو نوري در واقع از آشكارسازهاي دودي نوع خطي هستند . آنها از يك منبع نور (معمولا در فركانس هاي مادون قرمز عمل مي كند) و يك گيرنده تشكيل يافته اند. اين دو در دو محفظه جداگانه قرار داشته يا در داخل يك واحد تنها تعبيه مي شوند كه در اين حالت، از منعكس كننده هايي به منظور انعكاس نور از فرستنده به گيرنده مربوطه استفاده مي شود. آشكارسازهاي پرتو نوري براساس تشخيص وجود مانع در مسير نور حاصل از منبع كه به علت دود ايجاد مي شود عمل مي نمايند. برخي آشكارسازهاي پرتو نوري همچنين مي توانند براساس تغييرات در شاخص انكسار نور كه در واسط هاي متلاطم بين هواي داغ و سرد رخ مي دهد حرارت را تشخيص دهند.

در يك سيستم تشخيص دود استنشاقي، نمونه هاي هوا توسط پمپ يا هواكش، از نقاط نمونه برداري (سوراخ هايي در بدنه لوله ) در داخل ناحيه مورد حفاظت، جذب و به آشكارساز مركزي هدايت مي شوند .

آشكارساز مي تواند براساس مكانيسم اتاق يونيزاسيون يا نوري عمل كند . مقدار هوايي كه معمولا از هر نقطه نمونه برداري وارد مي شود كوچك بوده و نبايستي تلقي شود كه جريان هاي هوا يا دود را در ناحيه مورد حفاظت تغيير مي دهد. به طور كلي، هر نقطه نمونه برداري را مي توان به صورت يك آشكارساز دودي نوع نقطه اي جداگانه در نظر گرفت مشروط بر آن كه هر نقطه نمونه برداري به تنهايي همان حساسيت معادل آشكارساز دودي نوع نقطه اي را داشته باشد.

همچنين دود را مي توان توسط فنون ويدئو آشكار كرد به طوري كه در آنها دوربين هاي تلويزيون مدار بسته ناحيه مورد حفاظت را مانيتور كرده و سيگنال ها از هر دوربين به طور الكترونيكي تجزيه و تحليل شده و با توجه به وجود موانع و اشكالاتي كه در بخشي از ميدان ديد دوربين وجود دارد، دود را آشكار ساخت . بنابراين آشكارسازي مبتني بر روشنايي ميدان ديد به وسيله منابع نور نرمال يا نور مادون قرمز نصب شده مي باشد. اين نوع آشكارسازها در كاربردهاي خاص به كار رفته و نياز به طراحي خاص دارند.